Bløf

Rituelen kunnen best leuk zijn, juist als ze onbewust plaatsvinden en zich rigoureus omgooien.

Eerst naar beneden voor een senseo. Op de deurmat staren de koppen van de ochtendkrant me aan, maar ik laat ‘m nog even liggen.

De koffie smaakt sterker dan anders, zelfs met twee klontjes. M’n maag draait rondjes van deze sluwe infiltrant. Een warme douche heeft meer mededogen dan de koffie; het lijkt er zelfs op dat ik wakker word.

In de ochtendschaduw priemt in de woonkamer de eerste herfstzon geniepig door de halfopen rolgordijnen. De krant ligt er nog steeds onaangeroerd bij, maar nu op tafel. De koppen lonken, de weekendbijlage is zoals gewoonlijk dik.

Ik ontvang een verzoek te kijken naar een TEDx lezing van collega Esmeralda Kleinreesink: War changes soldiers. Haar verhaal is zeer herkenbaar en ze draagt het in keurig gearticuleerd Engels voor.

Weer kleppert de brievenbus. In de gang ploft een cd op de mat.

Niet een van Bløf, maar het is zaterdag en ik doe niets wat ook wel later mag.